Het is half oktober en we zijn in Sächsische Schweiz National Park in het oosten van Duitsland. Het uitzichtpunt bovenop Papststein. Een locatie die fotomaatje Jeannette Mulder door een foto van Uwe Guenter op internet had gevonden. Uwe maakte in 2016 bij zonsopkomst en mistige omstandigheden vanaf Papststein een fantastisch mooie en sfeervolle foto van het dorpje Papstdorf, die eerst Jeannette en daarna ook mij zeer tot de verbeelding sprak. Na ‘s-middags het uitzichtpunt verkend te hebben, besluiten we om de volgende ochtend onze kans op mooie plaatjes te wagen. Als we de volgende morgen boven aankomen staan er al 3 fotografen opgesteld. Waaronder Uwe Guenter himself! Gelukkig is er genoeg ruimte voor ons allemaal. Helaas werkt het weer totaal niet mee. De mist blijft door de wind hangen op een verkeerde plek en de zon komt al helemaal niet door de dikke egaal grijze bewolking heen. Dan de volgende ochtend nog maar een poging. En nu is het wel raak! De temperatuur is in de nacht behoorlijk gedaald en er zijn flinke mistbanken ontstaan.

Uitzicht op de Schrammsteine vanaf Papststein. Ongeveer een half uurtje voor zonsopkomst.

Het blauwe uurtje is geweldig. Vóór zonsopkomst kleurt de lucht prachtig oranje-rood. De mist blijft goed hangen want er staat heel weinig wind. Op dit moment is er weinig interessants te fotograferen van het dorpje. Maar de vergezichten zijn geweldig.

Uitzicht op Kaiserskrone.

De vorige ochtend was ik tijdens het fotograferen al heel snel overgestapt van mijn groothoeklens op mijn 80-400 mm lens. Vandaag probeer ik het niet eens met de groothoek en begin ik direct te fotograferen met mijn zoomlens. Er zitten zó veel mooie details in het landschap dat de lens er tijdens deze fotosessie niet meer af gaat.

Het pittoreske en mooi gelegen dorpje Papstdorf. 

Sta je overdag op het uitzichtpunt en kijk je over Papstdorf dan zie je een aardig landschap. Waarschijnlijk zou ik mijn fototoestel er niet eens voor pakken. Sta je hier met omstandigheden zoals vanochtend, dan spat ineens de romantiek ervan af. Ik vind het heel moeilijk om overdag een landschap te ‘lezen’ en me voor te stellen hoe het eruit zou zien bij een andere lichtval en andere weersomstandigheden.

Mooie laagjes in het landschap door de mist.

De zon komt steeds dichter bij de horizon en het wordt lichter en lichter. Mij fascineren de details in het landschap enorm. Ondanks het lage contrast en gebrek aan schaduwen zijn er allerlei mooie figuren en lijnen te zien.

Zo maar een detail in het landschap.

Achter in het veld staan een paar boompjes waar de mist zich prachtig omheen aan het krullen is. Fotograferen met een zoomlens en langere sluitertijd geeft eigenlijk wel een groot risico op bewogen beelden. Een zoomlens is namelijk extra gevoelig voor beweging, zeker als je flink aan het zoomen bent. Verstandig is om dan de ISO iets te verhogen zodat je met een snellere sluitertijd kunt werken. Tijdens het fotograferen deze ochtend vergeet ik hiermee rekening te houden. Ik bof dat het windstil is en niet afgestraft wordt met onscherpe foto’s door de lange sluitertijden.

Zo simpel kan het zijn. Voor mij de mooiste foto van deze ochtend.

Een volgende fase breekt aan. Eindelijk komt de zon boven de horizon. Door de bergen en heuvels verdelen de zonnestralen zich onregelmatig over het landschap. Tot nu toe heb ik de tegenlichtfoto’s gemaakt met een grijsverloopfilter. Maar door het steeds feller wordende tegenlicht zie ik ineens allerlei vlekken en lichtcirkels ontstaan. Snel trek ik mijn filterhouder van mijn lens en maak een belichtingstrap, om de foto’s later op de computer samen te kunnen voegen tot één HDR beeld.

Samengesteld beeld bestaande uit 12 foto’s met verschillende belichtingen.

Het lichtspel dat in deze fase ontstaat is prachtig. Elke seconde verandert het licht en de sfeer. De mist golft nog steeds voor- en achteruit. Dit effect is duidelijk waarneembaar op de foto’s.

De mist golft voor- en achteruit en de dikte varieert van seconde tot seconde, waardoor ook de kleur van het licht steeds anders is.

De zon staat nu zó hoog en is zó fel dat een tegenlichtfoto bijna niet meer te maken is.

Leuke speelse schaduwpartijen ontstaan door het directe zonlicht.

De fotosessie nadert zijn eindpunt. Nog één ultieme foto. Dé foto waarvoor we eigenlijk naar dit uitzichtpunt zijn gekomen en in een zekere hoedanigheid ook van Uwe gezien hebben. Op de foto van Uwe was de mist nog iets dikker. Maar dit resultaat mag er ook zijn met z’n prachtige zonneharpen!

Papstdorf bij zonsopkomst en mistige omstandigheden.

Ik ben steeds meer een landschapsfotograaf aan het worden die vooral graag met een sterke zoomlens fotografeert in plaats van groothoek. Ik richt me graag op intieme details in het landschap. Natuurlijk had ik deze ochtend geluk met de variatie hierin. Maar ik kan je vertellen dat mijn statief niet van z’n plek is geweest en ik alles vanuit één standpunt heb gefotografeerd.

Vind je het leuk meer te lezen over het fotograferen in de Sachsische Schweiz, kijk dan ook eens naar deze blogs: Fotografische hoogtepunten in NP Sachsische Schweiz, Sachsische Schweiz, fotograferen vanuit mijn basis en Edmundsklamm in Hrensko: ontelbare fotografiemogelijkheden.