Licht hijgend draai ik mijn trappers rond. Ik heb nog ongeveer 500 meter stijgmeters te gaan. Ondertussen kijk ik om mij heen, want ik fiets door een fantastisch mooi groen gekleurd en ruig berglandschap afgewisseld met dorpjes met witte huizen en enorme olijfboomgaarden.  Af en toe stap ik af om al dit moois vast te leggen. Al fietsend wissel ik telkens stuivertje met één van mijn reisgenoten. Als we naar boven fietsen blijf ik hem voor, gaat het naar beneden dan haalt hij mij met een rotvaart weer in. Geen probleem, zo blijven we een beetje bij elkaar. Het fietsen valt me gelukkig niet al te zwaar, ik heb voorafgaand aan de reis behoorlijk getraind en voor nood heb ik energie achter de hand. Al genietend van de omgeving en het sportief bezig zijn bedenk ik me dat ik fietsen en fotograferen in Albanië zo een hele geslaagde combinatie vind.

Foto: Jan Bonnen

Hoezo Albanië?

In 2019 hebben Jan en ik in een groep een rondreis door de Balkanlanden gemaakt. Toen waren wij al onder de indruk van de natuur en cultuur in de Balkan. Bovendien zijn we met ons bezoek aan Montenegro dicht bij Albanië geweest. Toen we ontdekten dat reisorganisatie Sawadee in combinatie met Cycletours een fietsreis naar Albanië organiseert, was onze interesse direct gewekt. Albanië is vanaf de 2de Wereldoorlog tot begin jaren ’90 streng communistisch geweest, waardoor het land voor buitenstaanders nauwelijks te bezoeken was. Door de oogharen heen leek het communistische Albanië enigszins op het Noord Korea van vandaag. Overigens, zonder de agressie naar buiten toe. Vandaag de dag is Albanië bezig toe te treden bij de EU. De Albanezen laten hierbij het beste van zichzelf zien. ………………………………………………….

Fietsen in Albanië, hoe dan?

Ik vind het voor mezelf heel verfrissend om in mijn vrije tijd niet altijd met fotografie bezig te zijn en ook niet telkens voor een fotografiereis te kiezen. Dit uitgesproken hebbend peilde ik Jan, mijn vaste reisvriend, of we samen weer eens een reis zouden maken. In het verleden sloten we nogal eens aan bij wandelreizen of cultuurreizen waar ook een uitgebreid wandelonderdeel in zit. Voor de verandering namen we dit keer eens fietsreizen onder de loep. Al snel vonden we een hele interessante: 10-daagse groepsfietsreis met hotels door Albanië met bagagevervoer. Bovendien kon er keuze gemaakt worden tussen gewone fiets of e-bike. Met stijgingen tot 1600 meter was dit laatste wel een belangrijke keuze voor mij. Zó veel ervaring heb ik nou ook weer niet met fietsen.

De groep bestaat uit 11 deelnemers waarvan 5 fietsers op een gewone fiets rijden en 6 op een e-bike. De groep blijkt enorm leuk en gezellig. En het grappige is, dat deze groep nooit bij elkaar gekomen was als er geen e-bikes beschikbaar waren geweest. We worden begeleid door een meefietsende gids en een busje met een enorme aanhanger erachter waar de fietsen op kunnen waardoor de ondersteuning perfect is geregeld. Nagenoeg alle fietsen zijn tip top in orde of zelfs nieuw.

De eerste dagen van onze fietsreis

Onze fietsreis vindt plaats in september 2022 en gaat door de zuidelijke helft van Albanië. Vooraf besluiten Jan en ik nog een paar dagen langer in Albanië te blijven. Een paar dagen in Vlöre, een badplaats en eindpunt van onze fietsreis. En een paar dagen in Tirana, de hoofdstad van Albanië. Na aankomst in Tirana hebben we de middag om deze stad een beetje te verkennen. De volgende dag rijden we door naar Qafë Thanë aan het meer van Ohrid waar onze fietstocht begint. We logeren in een hotel in het vissersplaatsje Pogradec dat ook aan het meer ligt.

Zonsondergang aan het meer van Ohrid.

Pogradec ligt pal aan de grens met Macedonië. En precies aan de andere zijde van de grens ligt het plaatsje Tushemisht en het prachtige klooster van St. Naum. Hilariteit alom als we op onze fietsen naar de grens met Macedonië fietsen en wij allemaal om een stempel in ons paspoort vragen.

Godsdienst in Albanië

Qua godsdienst is circa 57% van de Albanese mensen Islamitisch en circa 17 procent is Christelijk waar ook de Orthodoxe kerk onder valt.

De volgende dag fietsen we door naar Korcë, een leuk stadje met een prachtige kathedraal en historisch centrum. Onderweg fietsen we door een dal, hebben we de eerste stijgingen en dalingen, rijden we langs appelboomgaarden en bevinden we ons dicht bij de landsgrenzen met Macedonië en Griekenland. In Korcë staat de prachtige Orthodoxe, maar relatief jonge St George Kathedraal. We logeren in een geweldig leuk hotelletje met metershoge kamers en parketvloer.

Dag met serieus stijgen

Vandaag komen we in serieus berggebied en gaan we bijna 1300 stijgmeters overbruggen. Vooraf wordt al aangekondigd dat we geweldige uitzichten zullen hebben. En dat klopt ook. Het stijgen lukt prima met wat ondersteuning. Maar ik vind het spannend om te dalen. Soms rijden we over gravelwegen en dan moet je zeker niet te hard remmen bij het naar beneden rijden. We eindigen vandaag in Leskovik en overnachten bij een boerderij met vakantiehuisjes.

Barmash pas en uitzicht op Nemerkesgebergte en de rivier Vsoje.

Fotograferen tijdens deze reis

Het fotograferen tijdens de fietstochten doe ik met mijn IPhone. Deze zit goed onder handbereik in één van mijn broekzakken. Ik heb helemaal geen zin om met mijn zware spiegelreflex rond te fietsen. Want ik gebruik liever mijn energie voor het fietsen. Met mijn Iphone ben ik fotografisch beperkter, maar hier heb ik me voorafgaand aan de reis al bij neergelegd. Het is een fietsreis en geen fotografiereis. Toch is de smartphone voor overdag een prima toestel om mee te fotograferen. Want de camera’s op de huidige smartphones zijn enorm goed. Overigens heb ik mijn spiegelreflex wel bij me, die gebruik ik voor momenten dat we de omgeving verkennen zonder fiets.

Vanuit Leskovik fietsen we door naar Permet waar we logeren in een afgelegen guesthouse met fantastisch lekkere daghap.

Vanavond eten we lamskoteletjes

Wie is de mol?

Als grote fan van het tv programma ‘Wie is de mol?’ en met het plan in het najaar een fietsreis in Albanië te doen, kon ik geen groter kado krijgen dan een mollenserie begin 2022 die opgenomen is in Albanië.

Vandaag fietsen we door naar Gjirokastër, een Ottomaanse parel uit de Werelderfgoedlijst van Unesco. Wie ‘Wie is de mol’ in Albanië heeft gekeken zal direct weten welk plaatsje dit is als ik vertel dat hier als mollenopdracht zoveel mogelijk tapijten uit souvenirwinkels aan elkaar moesten worden gelegd. Het stadje heeft een historische kern, is toeristisch, maar niet op een overweldigende en vervelende manier.

Richting kust

De volgende etappe is naar Sarandë. Het eerste stuk worden we met bus en taxi gebracht omdat anders de etappe te lang wordt. Wees gerust, er liggen nog steeds 70 km en 577 stijg- en 1133 daalmeters voor ons in verschiet. Omdat we op hoogte starten met fietsen, trekt het landschap lang beneden aan ons voorbij. Uiteindelijk komen we in het laagland en fietsen we naar de belangrijkste archeologische vindplaats van Albanië: Butrint. Uiteraard hebben we hier een tussenstop en krijgen we een rondleiding.

Onze één na laatste fietsdag. Wij rijden nu pal aan de kust van Sarandë naar Himarë. Ook hier een feest van herkenning als het ‘Wie is de mol’ aangaat. Bij een opdracht moesten de deelnemers met bootjes langs een strand varen en mannetjes met gestreepte truien tellen. Wij hebben hier een middagje lekker aan strand zitten pimpelen.

De keuken van Albanië

De Albanese keuken heeft geen culinaire stempel maar wel veel invloeden van Griekenland, Italië en Midden-Europa. Er wordt veel groente en schapen- en geitenvlees gegeten en uien en knoflook zijn nagenoeg in alle gerechten verwerkt. Als we met elkaar in een restaurant eten zoekt onze reisleider telkens verschillende gerechten uit zodat we veel kunnen proeven. Ik heb in elk geval enorm genoten van het eten.

Laatste etappe

Bijna 1600 hoogtemeters gaan we vandaag overbruggen. De laatste van de 8 etappes is daarom in meerdere opzichten een hoogtepunt. Vanmiddag eindigen we in de badplaats Vlorë. Een beetje triest want morgenochtend al nemen Jan en ik afscheid van de groep. Wij blijven nog even, maar zij gaan naar huis. Het fietsen langs de kust is wederom prachtig. De enorme stijging met de eindeloze haarspeldbochten had me achteraf gestolen kunnen worden: intensief en qua uitzicht weinig spektakel.

Eigen programma

Jan en ik blijven nog 2 nachten extra in Vlöre. Er is hier genoeg te beleven maar vanaf het moment dat wij er zijn slaat het weer om, regent het af en toe en begint het vooral behoorlijk te waaien. Toeristische rondvaartboten die naar leuke andere plekjes varen zijn uit de vaart. Onze eerste zelfstandige dag vullen we met de bezienswaardigheden van de stad zelf. De volgende dag laten we ons naar het eiland Zvërnec brengen waar het uit de 13 eeuw en Byzantijns klooster van St. Mary staat. We dachten dat we ook op het eiland een rondwandeling konden maken, maar helaas is alleen het kloosterterrein toegankelijk. Het lijkt erop dat de natuur beschermd wordt, want het barst hier van de watervogels. Tot mijn grote verrassing zie ik in de verte een aantal pelikanen die bij nadere bestudering kroeskoppelikanen blijken te zijn.

Terug aan de vaste wal lopen we een op het oog natuurgebiedje in van waaruit we vervolgens in een prachtige oude olijfboomgaard terecht komen met de eerste herfstkleuren.

Deze middag wandelen we zo’n 15 km, waarvan een groot gedeelte langs het strand.

De hoofdstad Tirana

Tirana. Waar ons avontuur begon en waar het ook gaat eindigen. Voor de laatste 4 nachten hebben we een appartement in het centrum gehuurd. Lekker makkelijk, want dan zijn we qua eten (vooral ontbijt) niet afhankelijk van hoteltijden. In Tirana is het overigens prima uit eten gaan. De stad heeft een mengeling van grauwe communistische bouwwerken en moderne flitsende architectuur. Maar vooral de immense woonblokken van flats zijn goed herkenbaar. Nu wordt overal in de stad gebouwd onder de meest moderne architectuur. Het buitenleven is levendig, de inwoners van Tirana pakken tussendoor of na hun werk graag een terrasje.