Het is maandag 13 april en mijn wandelvrienden zijn vandaag weer naar huis gegaan. Mijn verblijf op Ameland is nog lang niet voorbij. Voor vanavond heb ik een fotosessie gepland aan de westkant van Ameland. Zondag ben ik al aan deze zijde geweest. En vanuit strandtent “Sunset” heb ik gezien dat rechts, op het strand, een enorme basalt stenen dam ligt. Links van de strandtent zijn een heleboel palenrijen. Aangezien ik in Zeeland al uitgebreid bezig geweest ben met het fotograferen van palenrijen, had ik al voor mezelf gekozen om me te concentreren op de basalt stenen dam. Ik ben er al rond 18.15 u en de zon schijnt nog vrolijk. Ik probeer wat te fotograferen, ook met grijsfilter, polarisatiefilter en langere sluitertijden. Maar ik bak er niet veel van en ik wordt er ook niet zo vrolijk van. Maar het is niet tegen te houden, langzaam gaat de zon onder en wordt het licht diffuser. En nog een gunstige bijkomstigheid: het is afgaand water, waardoor de basalten stenen van de dam steeds verder bloot komen te liggen. Er ontstaan prachtige patronen van stenen en kolkend water dat vertraagd wordt door het grijsfilter. En dan krijg ik toch weer een enorme boost energie. De onderstaande foto’s zijn allemaal op 16 mm met sluitertijden tussen 1 en 3 seconden genomen.

De laatste fotografie sessie vindt plaats dik ná zonsondergang. Het “blauwe uurtje” is aangebroken en er komen steeds meer basalt stenen bloot te liggen. Daarbij kunnen er nu ook een paar houten palen in de compositie gebracht worden, omdat deze ook aan het droog vallen zijn. Er ontstaan prachtige patronen en kijklijnen. En hoewel het zonsondergang en wolkendek niet spectaculair zijn, doen deze toch wel heel goed mee in de compositie. Bij de eerste onderstaande foto heb ik de iso nog op 100 staan en heb ik een sluitertijd van 2,5 seconden. Bij de 2de foto heb ik ook een iso van 100 en een sluitertijd van 3 seconden. Deze foto vind ik zelf erg mooi, door de draaikolk van water die rond de paal ontstaat.Ik vind hier de sluitertijd precies goed, omdat er mooie schuimpatronen ontstaan in het water. Hanteer ik een langere sluitertijd wordt het één grote massa. Gebruik ik een kortere sluitertijd dan “bevries” ik het water meer en zie je de schuimpatronen veel minder. De laatste foto heeft, denk ik, wat uitleg nodig. Inmiddels was de zon al 3 kwartier onder en ik was eigenlijk aan het teruglopen richting auto. Maar toen zag ik dit stuk met allemaal kleine basaltblokjes. Het water kolkte nog een klein beetje rond het “eilandje”. Ook in het donker was het al een onwerkelijk beeld. Het leek net alsof ik vanuit een helicopter in de diepte op een eiland keek. Op de foto ziet dit er precies hetzelfde uit. Hier heb ik de iso verhoogd naar 1000 om een niet al te lange sluitertijd te hoeven hanteren (8 seconden).

Helemaal happy keer ik, ruim 3 kwartier ná zonsondergang, de zee de rug toe, en ga ik met een vol geheugenkaartje terug naar Buren. Kijk voor meer foto’s van Ameland ook eens bij “recente foto’s”.