Diegene die mij al wat langer kent weet dat ik niet vies ben van een ver reisje om op een exotische locatie eens lekker 2 weken los te gaan met natuurfotografie. Nieuwe ervaringen geven mij als natuurfotograaf inspiratie en vooral zin nóg verder mijn fotografiegrenzen te verleggen. Dus plande ik in de loop van vorig jaar dit voorjaar vol met allerlei leuke uitjes naar inspirerende bestemmingen: Opaalkust, Ardennen, Bargerveen, Beieren, Pusztaszer (Hongarije) en Viroinval. Inmiddels kan ik alleen nog hopen dat Viroinval doorgaat. De andere tripjes zijn door de maatregelen tegen het coronavirus gepasseerd zonder dat ik ver van huis ben geweest.

Hoe mooi het uitzicht op het industriegebied van Utrecht bij een gekleurde zonsopkomst kan zijn.

Natuurfotografie tussen de drukste infrastructuur van Nederland

‘Dan ga je toch lekker een beetje in de buurt fotograferen’, denk je misschien wel. Terecht! En dat doe ik ook. Maar ergens blijf ik telkens hangen in de gedachte dat in de directe omgeving van mijn huis qua natuurfotografie niets te beleven valt. Ik woon namelijk centraal in Leidsche Rijn, recht onder de rook van Utrecht. Snelweg A12 loopt op 1 km afstand vóór mij langs en in mijn rug heb ik 6 km verderop de A2. Een drukbevaren Amsterdam-Rijnkanaal én de spoorverbinding Utrecht – Rotterdam/Den Haag liggen ook nog geen 4 km van mijn huis.

Een mooi doorkijkje bij de Haarrijnseplas. Het was even van links naar rechts schuiven om de boompjes en hun spiegeling niet in elkaar te laten doorlopen.

Boek ‘Mooiste fotolocaties van West-Nederland’

Omdat ik als auteur deelneem aan het boek ‘Mooiste fotolocaties van West-Nederland’ gaf ik me op een gebiedsbeschrijving met natuurfotografiemogelijkheden te maken van het Máximapark en Haarrijnseplas. Gebieden werkelijk direct naast mijn voordeur. Maar in alle eerlijkheid, ik heb hier nog nooit gefotografeerd. Erger nog, ik ben er wel eens langs gewandeld en gefietst, maar heb de locaties zelfs nog nooit verkend. Om toch ergens te kunnen beginnen met mijn beeldvorming van het park en de plas heb ik hulptroepen ingeschakeld: Ad Sprang, natuurfotograaf en ex-collega moderator bij Nederpix die aan de andere zijde van het Máximapark woont en Eric Gibcus, natuurfotograaf en bijna buurman want hij woont hier drie straten verderop.

Altijd gewillig even te poseren. Zolang het maar op afstand is. Want kom je dichterbij dan gaat hij er als een haas vandoor.

Op verkenning door het Máximapark

Samen met Ad ben ik een hele ochtend door het Máximapark gefietst. Vergis je niet, het park heeft een oppervlakte van circa 300 hectare en is net zo groot als de binnenstad van Utrecht. Hij liet mij eerst de mooie plekjes zien in de Buitenhof. Daarna nam hij me mee door de Binnenhof met z’n Vlinderhof, Japanse tuin, parkpergola, pittoreske doorkijkjes, slootjes en oude bomen. Nu is het voor mij alleen nog een kwestie  mooie momenten uitkiezen om met de camera er op uit te trekken.

Na zonsopkomst werd het licht door de mist alleen maar mooier.

Rondje Haarrijnseplas

Eric nam mij mee voor een rondje Haarrijnseplas op een ochtend uit duizenden. Gekleurde lucht, mist en prachtig licht. Vooraf had ik gelezen dat in en rond de plas wel 220 verschillende soorten vogels zijn geteld. Nu ben ik geen echte vogelfotograaf, maar de plas heeft ook geweldig mooie doorkijkjes waarvan hele acceptabele landschapsfoto’s te maken zijn. Tijdens het wandelrondje had ik in gedachten de locatiebeschrijving al klaar en wist ik welke foto’s ik zou gaan toevoegen. Zo snel kan het gaan.

Slootje dat pal langs de Haarrijnseplas loopt.

Spelen met grafische effecten.

Corona, elk nadeel heb z’n voordeel

Ik heb al diverse keren gemerkt dat na een intensieve fotoreis mijn fotografie thuis langere tijd stil ligt. Dit komt door vermoeidheid en mijn drang de duizenden reisfoto’s direct te verwerken. Het door de coronamaatregelen verplicht in huis en eigen omgeving te blijven brengt mij op fotografiegebied in elk geval veel. Zo ben ik de laatste tijd weer enorm vaak met mijn camera op pad geweest om de kleine natuurwondertjes hier in de buurt vast te leggen. Daar heb ik me al jaren niet meer mee bezig gehouden en brengt me nu weer zoveel plezier. Omdat ik vanuit huis werk heb ik ook de mogelijkheid ‘s-ochtends één of twee uurtjes op pad te gaan, voordat ik achter de computer schuif. Een ongekende luxe! Natuurlijk zit er een hele vervelende reden achter de coronamaatregelen. Maar ik denk dat ik één van velen ben die bij zichzelf te rade gaat en zich afvraagt of het jachtige leven dat we vóór corona hadden wel zo prettig was. Deze manier van R&R kan ook heel fijn zijn. De tijd zal het leren hoe uit de klem te ontsnappen.

Het boek ‘De mooiste fotolocaties van West-Nederland’ is medio oktober (afhankelijk in hoeverre de coronamaatregelen de productie vertragen) verkrijgbaar bij Pixfactory. De fotografische mogelijkheden van het Máximapark en Haarrijnseplas beschrijf ik hierin uitgebreid.

Spelen met licht en donker.

Als je nóg een blog over een gebiedsbeschrijving in het Utrechtse wilt lezen, kijk dan ook eens naar ‘Wat valt er nou te fotograferen in augustus?’