Voor de laatste keer steek ik mijn hand in de schaal chips en drink ik mijn flesje bier leeg. Ik zit uit te puffen van een hele dag fietsen. Als ik er nog op uit wil gaan om te fotograferen moet ik me nú losmaken van dit dit genot, de tent op gaan zetten en mijn fototas pakken. Dit lukt en het volgende moment fiets ik met fotouitrusting naar het strand. Ter plaatse overzie ik het geheel van rotsen, zee, zand en badgasten en loop richting branding. Ik haal mijn camera uit de tas, monteer deze op mijn statief en schuif een filter vóór de lens. Zodra ik begin met fotograferen daalt een deken van rust, sereniteit, plezier en genot over mij heen. Waarom had ik nou zo’n moeite om met fotouitrusting hierheen te komen? Dit is toch precies wat ik graag wil doen? Ik laat deze gedachtegang ook weer snel los. Ik ben in het hier en nu en ik geniet van het fotograferen van de ruige kust van Portugal.

De ruige kust van Portugal fotograferen

De eerste dagen van de fietsreis heb ik echt moeite om aan fotografietochtjes te denken. Laat staan ze uit te voeren. Het kost me gewoon té veel energie om er op uit te gaan. Eén van mijn reisgenoten grapt zelfs dat ze twijfelt of mijn statief nog uit mijn koffer gaat komen. Na aan de kust bij Albufeira geweest te zijn geweest, kruipen bij mij de eerste spijtgevoelens omhoog. Dit deel van de kust vond ik écht de moeite waard om uitgebreid te fotograferen. Maar de camping lag een redelijk stukje van de kust af en de weg ernaar toe vond ik niet heel simpel. Als je meer wilt lezen over onze fietsreis in Portugal, kijk dan ook eens naar mijn blog: “Fietsen en fotograferen in Portugal”.

Laveren tussen blote badgasten

Nu zijn we op een camping pal aan de kustlijn. Het strand ligt op amper 5 minuten fietsen. Ik ben op het strand Praia do Carvalhal dat ingeklemd ligt tussen twee hoge kliffen. Het strand bestaat grotendeels uit zand, maar er ligt ook een flinke rotspartij gedeeltelijk op het strand en voor een deel in het water. Dit is precies waarom ik de ruige kust van Portugal zo mooi vind en waarvan ik goed gebruik kan maken. Het is al aan het einde van de middag, maar er zijn nog volop badgasten aan het strand. Gelukkig heb ik filters bij me zodat ik met langere sluitertijden kan fotograferen. Een badgast die even door het beeld schuift wil zo nog wel eens onzichtbaar worden op een lang belichte foto.

Met de reisbegeleiding spreek ik af dat ik pas ná zonsondergang terug kom, dus ook later voor het avondeten ben. Dat is geen enkel probleem. Tijdens het rondlopen zie ik via de kliffen een wandelpad naar boven lopen. Ik ben heel nieuwsgierig wat voor uitzicht ik boven ga aantreffen, dus tegen zonsondergang wandel ik rustig naar boven. Het wandelpad loopt bovenop de kliffen en vlak langs de rand door zover ik kan kijken. Overal zijn punten waar je prachtig naar beneden kunt kijken, naar de inhammen en stranden die daar liggen. Nadat ik mijn fotouitrusting opnieuw heb opgebouwd begin ik weer met fotograferen. Ondertussen vind ik vind een steil pad naar beneden naar één van de stranden. Graag zou ik daar willen fotograferen, maar ik vind het pad onverantwoord stijl voor een afdaling lijken. Na overleg met een lokale voorbijganger, die beweert dat zijn moeder die ouder zou zijn dan ik zelfs het pad naar beneden neemt, besluit ik de volgende ochtend vóór zonsopkomst terug te komen en een poging te wagen dit deel van de ruige kust van Portugal vanaf het strand te fotograferen.

Spannende afdaling, maar dan heb je ook wat

De vrije dag start vóór zonsopkomst met een avontuurlijke maar een door mij uiterst voorzichtig uitgevoerde afdaling naar het strand dat ik gisteren op het oog had. Op sommige stukken moet ik me zelfs een stukje naar beneden laten glijden. Als ik dan maar genoeg houvast heb op de terugweg. Maar dat is voor latere zorg. Gelukkig gaat alles goed.

Al vóór zonsopkomst begin ik met fotograferen. Door de bewolking zijn de kleuren bijzonder mooi. Ik maak gebruik van mijn little stopper, statief en afstandsbediening en ik heb voornamelijk mijn 16-35 mm groothoeklens op mijn camera. Zo probeer ik de ruige kust van Portugal op mijn manier vast te leggen.

Na zo’n 2,5 uur ben ik het fotograferen zat en krijg ik zin in ontbijt. De klim terug valt gelukkig mee en ik heb genoeg houvast om weer boven te komen. De rest van de dag wil ik besteden aan verdere verkenning van de kustlijn, om een mooie plek te vinden voor de zonsondergang.

Fotograferen op de dag bij felle zon

Na het ontbijt ga ik terug naar de kust op zoek naar mooie plekjes. Ik heb mijn fotouitrusting bij me, maar het is heel zonnig met staalblauwe lucht. Dit vind ik één van de minst interessante omstandigheden bij fotografie. Maar ik heb een truc voor foto’s die met veel licht genomen zijn. Ik zet ze om in zwart/wit. Foto’s met veel contrast komen dan nóg beter tot hun recht.

Met een korte sluitertijd.

Bijna dezelfde maar dan in kleur.

De kluts kwijt bij zonsondergang

Een groot gedeelte van de dag zwerf ik over de kliffen en daal ik af bij stranden die ik interessant vind en waar ook een gangbaar pad naar beneden is. Tegen zonsondergang ga ik naar een plek die ik erg mooi vind. Helaas verknal ik de foto’s die ik tijdens het ondergaan van de zon neem omdat ik te laat in de gaten heb dat ik niet goed heb scherp gesteld. Dit komt, denk ik, door gebrek aan routine. Maar gelukkig is het ook mooi dóór fotograferen ná zonsondergang. Volgende keer beter.

Portugal staat bekend om zijn bijzonder mooie en zachte licht dat je vooral tijdens vroege en late uren aan de kust goed kunt waarnemen. Tijdens het gouden uurtje spreidt de zon het warme licht over de rotsen uit.

Spelen met het laatste licht na zonsondergang.

De kust bij Sintra

Inmiddels is de fietsreis voorbij en hebben we afscheid genomen van onze reisgenoten. Na een paar dagen in Lissabon doorgebracht te hebben, zijn we nu in Sintra. We logeren in het plaatsje Colares, dat precies tussen Sintra en de kust ligt. Beide zijn op circa 20 minuten rijden. Het fijne nu is dat we een huurauto ter beschikking hebben en ons dus makkelijk kunnen verplaatsen. Naast dat we hier Sintra bezoeken, willen we ook graag wandelen. Dit is een mooie manier om de kust te verkennen. En natuurlijk om interessante fotolocaties te vinden.

Niet ver van Colares ligt aan de kust Cabo da Roca, een vuurtorencomplex op een locatie dat de meest westelijke punt van het Europese continent is. Ik krijg Jan zover om samen met mij van de zonsondergang te genieten. Wel ieders op onze eigen manier. Jan heeft niet de interesse in fotograferen zoals ik dat heb. Maar de zonsondergang is mooi.

Een klimpartij niet voor herhaling

We kiezen een mooie wandeling uit langs de kust. We komen dan boven langs Praia da Ursa, die mij wel interessant lijkt om bij zonsondergang te fotograferen. De afdaling naar het stand is lang en lastig. Eenmaal op het strand ga ik lekker los met mijn Iphone. Het is hier idd de moeite waard te fotograferen. Maar de klim terug is voor mij zó intensief dat ik erg begin te twijfelen of het wel slim is om in mijn eentje én met redelijk zware fotouitrusting de afdaling en klim nog een keer te doen. Bovendien moet ik dan in het donker terug. Eenmaal boven gekomen weet ik het zeker: ondanks het prachtige strand ga ik dit niet nóg een keer klimmen. Ook dit is een aspect van de ruige kust van Portugal.

Gelukkig kom ik tijdens onze wandeling nog andere punten tegen van waaraf het mooi fotograferen is en waarvoor ik niet meer hoef af te dalen naar een strand. Tegen het einde van de middag rij ik terug en vind ik een weggetje dat mij tot bijna boven aan de klif brengt. Ik hoef maar een klein stukje te lopen en ik kan in alle rust de zonsondergang afwachten.

Weer zo’n mooi moment vlak vóór zonsondergang. Tjonge wat is de ruige kust van Portugal toch mooi.

De vuurtoren is ontstoken op Cabo da Roca.

De ruige kust van Portugal

Als je het leuk vindt meer over onze fietsreis in Portugal te lezen, bekijk dan ook eens mijn blog: “Fietsen en fotograferen in Portugal”.