De afgelopen twee maanden heeft mijn focus op de Hatertse en Overasseltse vennen gelegen. Ik heb een voorliefde voor vennen. Een ven is meestal een ondiepe plas met wisselende waterstanden. Er zijn vaak heide en pollen met pijpenstrootjes te vinden, die het fotografisch altijd zo lekker doen. Vennen zijn meestal niet heel dichtbegroeid en er zijn vaak grillige en karakteristieke struiken en bomen te vinden. Áls er überhaupt al mist is, dan is het zeker bij vennen. En bij rustig weer heb je prachtige reflecties in het water. Ik heb vennen bij de Kalmthoutse heide gefotografeerd, De Flaes in de buurt van Tilburg en de Oisterwijkse vennen. En nu dus de Hatertse en Overasseltse vennen.
Het was half september toen ik de eerste keer naar de Hatertse en Overasseltse vennen reed. Er was vet mist voorspeld. Maar doordat ik me vergiste in de route, kwam ik naar mijn zin véél te laat bij de vennen aan. Ik ben maar naar de eerste de beste plek gerend waar ik dacht te kunnen gaan fotograferen en gestart met fotograferen.
Haastige spoed is zelden goed. Maar bij nader inzien bleek ik op een hele aardige plek te staan. Al fotograferend verdween alle tijdens de autorit opgebouwde adrenaline weer uit mijn lijf en kwam ik langzaam tot rust. Gelukkig kon ik nog wat van het kleurenspel in de lucht meepikken.
Iets van de zon af wordt het al lastiger het kleurenspel vast te leggen.
Terug naar het boompje. De lucht wordt door de opkomende zon iets minder blauw en worden de kleuren steeds meer pastelachtig.
Nu breekt dan toch echt de zon door. Door de bewolking en de mist kleurt de omgeving nog met goud. Maar de zon brandt de mist weg en het is snel gedaan met de mooie kleuren.
Het lukt niet meer tegen de zon in te fotograferen. Dan maar met de zon mee en profiteren van de zachte kleuren en reflecties.
Een paar weken later. De Hatertse en Overasseltse vennen blijven mijn aandacht trekken. Er is lichte bewolking voorspeld en ik hoop dat er een mooie gekleurde zonsopkomst. Wederom heb ik pech met de weg erheen, want een tunnel blijkt afgesloten en ik moet omrijden. Gelukkig heb ik qua tijd het ditmaal zeer ruim ingeschat, dus het kwartier tijdverlies kan ik hebben. Maar nu ik bij aankomst zoveel tijd heb, twijfel ik heel erg welke kant ik moet opgaan.
Het blauwe uurtje is nog aan de gang. Toch twijfel ik nog steeds over waar ik moet gaan staan, en uiteindelijk kom ik dan toch weer op de locatie terecht waar ik een paar weken terug ook heb gestaan.
Mijn vermoeden qua kleuren in de lucht worden volledig wáár gemaakt. De zonsopkomst is heftig gekleurd, adembenemend en héél kort.
Een totaal andere sfeer dan een paar weken terug: uitgesproken kleuren en harde contrasten.
Een laatste foto tégen de zon in.
Het vroege daglicht is mooi, maar wordt al snel flets. Een laatste foto en dan is het wat mij betreft weer gedaan voor deze dag.
Met de verwachting nogmaals met mist te kunnen fotograferen, spring ik half oktober voor de 3de keer in de auto richting Hatertse en Overasseltse vennen. Wederom in een soort van crisis: wat tref ik aan en waar ga ik staan?
Geen mist….. krisphelder. En daar is het boompje weer. Enige dagen hiervoor ben ik hier overdag geweest en heb langs alle vennen gewandeld. Om te kijken hoe het volledige gebied nu in elkaar zit en op zoek naar meer fotografisch interessante plekken. Het boompje, bij de huidige lichtstand en met z’n mooie grafische achtergrond is voor mij moeilijk voorbij te lopen. Het blauwe uurtje is nog volop bezig.
Langzaam begint de zon de lucht te kleuren. Ditmaal bestrijk ik lopend de volledige lengte van het ven en maak op allerlei verschillende plekken foto’s.
De zon is bijna op en het licht gaat van blauw naar paars/roze. Het is windstil en de reflecties zijn nagenoeg perfect. Weer een andere sfeer dan de foto’s met bewolking. Deze foto’s zijn veel rustiger, bijna grafisch van uiterlijk.
Dan nog maar eens even gebruik maken van de reflecties. Daar is het gouden licht ook weer.
Nu met de zon in de rug. Deze komt langzaam op….. Prachtige herfstkleuren openbaren zich. Nog even een KMA’tje scoren bij restaurant St. Walrick en dan naar huis.
Bij de Hatertse en Overasseltse vennen kan het hele jaar rond gefotografeerd worden. Momenten met bijzondere weersomstandigheden vind ik zelf het aantrekkelijkst om te fotograferen. Overdag en met helder weer vind ik het er qua landschapsfotografie veel moeilijker om te fotograferen, omdat je dan alles ziet en het landschap al snel chaotisch en druk oogt. Evenwel, ieder zijn ding. Misschien heb ik hier juist niet het goede oog voor.
Gerelateerd
Ha Jody,
leuk zoals jij je fototochten beschrijft. En heel leerzaam om te zien hoe verschillende weersomstandigheden (licht) de aanblik van een landschap veranderen. Mijn favoriet is foto 9 , maar de “stillere” foto’s kunnen mij ook bekoren. Heel mooi gedaan.
Hartelijke groet, Corrie
Wat heb je weer prachtige foto’s weten te maken. Jammer dat het je tegen hebt gezeten, het is al zo vroeg om op te staan en dan nog stegen slag hebben is niet fijn. En dan het gevoel van waar te gaan staan, dat is het zelfde als in de tijd van de Libellen, “waar zitten ze” lichte paniek…dat zal je nu ook gevoeld hebben. Ik kan er van genieten wat je gemaakt hebt. Complimenten..
Groetjes Von
Hoi Jody,
Het blijft leuk en mooi om te zien hoe jij je in een onderwerp vastbijt, en er meerdere keren voor op pad gaat.
Knap, want ook dit heeft je vast wel weer wat nachtrust gekost 😉
Mooie serie, waarbij het vooral leuk is om te zien hoe de omstandigheden zo anders kunnen zijn en zoveel invloed hebben.
Heerlijke zachte ochtendkleuren, mooi met de mist en de reflecties, en fraaie composities zitten erbij.
Een paar puntjes opbouwende kritiek:
Foto 2 zou ik links nog een heel klein stukje croppen, zodat alle ganzen er helemaal op staan.
Bij foto 7 is het jammer dat je niet wat lager gefotografeerd hebt. Nu valt de bovenkant van het boomje weg tegen de donkere achtergrond. Jammer en zonde!
Idem bij foto 11, maar daar zou de reflectie dan waarschijnlijk weer zijn weggevallen tegen de achtergrond.
Foto 14 oogt voor mij wat rommelig met al die stronkjes in het water.
Favoriet bij mij zijn foto’s: 5 (prachtig zoals het boompje afsteekt), 9 (mooie sfeer en compositie), 10 (mooi licht en compo), 13 (prachtige kleuren en reflectie) en 3 (mooie kleuren).
Groetjes, Wouter