Verscholen achter een donker gordijn loer ik naar het decor wat zich voor mijn schuilhut bevindt: een vijver met randen die prachtig met mos begroeid zijn midden in een bos met dennen en loofbomen. Ik kijk uit naar willekeurig welke vogels die dichter bij mijn schuilplek willen komen. Waarom? Ik wil ze graag fotograferen. Het liefst zo mooi en uniek mogelijk. Daarom ben ik geïnteresseerd in sfeervolle vogelfotografie.
Ouder en kind komen drinken. Bij een beschutte fotohut in een bos is het goed mogelijk de hele dag te fotograferen. Al schijnt de zon nog zo fel, een fractie van het licht valt door de bomen (zomerbeeld).
Twee bonte spechten zijn voortdurend met elkaar aan het bakkeleien over hun territorium. Zolang de een aan de ene zijde blijft en ander aan de tegenoverliggende zijde gaat het goed. Ondertussen valt het licht precies op de goede plek tussen de bomen door (winterbeeld).
In een jaar breng ik een aantal keer een dagje door in een fotohut waar ik goed vogels kan fotograferen. Het grappige hierbij is dat ik eigenlijk helemaal niet zo geïnteresseerd ben in vogels. Ik kan bijvoorbeeld nog geen mus en vink uit elkaar houden. En áls het dan een keer gebeurt weet ik niet of ik een havik of een sperwer voor mijn lens heb. Ik ben niet geïnteresseerd in determineren. Ook de hoeveelheid soorten kunnen me niet boeien en de vogels hoeven van mij niet zeldzaam of exotisch te zijn. Portretjes maken en zo krap mogelijk uitsnijden laat ik ook graag aan anderen over. Als ik wil weten hoe een vogel er in detail uitziet kijk ik wel op internet, daar staan genoeg van dit soort foto’s.
Waarom vind ik het fotograferen van vogels dan zo leuk? Ik vind het vooral leuk te zoeken naar momenten dat ze iets bijzonders doen of zich in bijzondere omstandigheden bevinden.
In het spotlicht (winterbeeld).
In dit beeld zijn de ruimte en het kleine pimpelmeesje de sfeermakers van de foto. Met warm zonlicht op de achtergrond (winterbeeld).
Als ik google dan vind ik de volgende definitie over vogelfotografie:
Vogelfotografie is de discipline binnen de natuurfotografie die zich bezig houdt met het fotograferen van wilde vogels. Je hebt een telelens of een telezoomlens met een bereik van minimaal 300 mm nodig. Meestal maken vogelfotografen gebruik van extreme telelenzen van 500 of zelfs 800 mm.
In de definitie lijkt het voor de meeste vogelfotografen vooral om de grootte en het bereik van lenzen te gaan. Iets waarmee ik me niet kan identificeren. Ben ik dan geen vogelfotograaf? Wat ben ik dan wel? Al in 2017 hield ik me met deze vraag bezig en schreef ik de blog “Vogelaar, vogelfotografie of gewoon mooie plaatjes schieten”. Blijkbaar verkeer ik nog steeds in een identiteitscrisis, maar fotografeer ik ondertussen wel lekker door.
Heerlijk zo’n indirect licht gekleurd door de natuur van dat moment (zomerbeeld).
Door de snelheid van de sluiter valt het op dat de gaai niet zó maar zit te spetteren, maar systematisch water omhoog gooit (zomerbeeld).
Het toevoegen van sfeer aan een foto is heel persoonlijk. Voor mij is hierbij in de eerste plaats het beeld zelf belangrijk. In de tweede plaats wil ik graag dat het beeld een eigen verhaal gaat vertellen, dat het gevoelens en ideeën bij de kijker oproept en dat het de aandacht vasthoudt. Ik druk sfeer vaak uit met lichtval, spotlicht, tegenlicht, langere en kortere sluitertijden, weinig scherptediepte, uitsneden en heel soms meervoudige belichting. Zo benader ik sfeervolle vogelfotografie. Ik merk dat ik door ervaring steeds meer oog krijg voor de situaties in het veld en al tijdens het fotograferen anticipeer met instellingen.
De specht was rond de stam aan het kruipen. Zou hij wel of niet op de lichte plek gaan zitten? (zomerbeeld)
Een vink met tegenlicht. Het licht op de achtergrond wordt gekleurd door bruine bladeren (winterbeeld).
Het mooie aan een fotohut in een bos is dat de zon maar beperkt tot het tafereel kan doordringen. Het is schemerig en er ontstaan lichtspots doordat zonnestralen tussen de bomen doorvallen. En het leuke is dat deze lichtspots telkens verplaatsen doordat de zon draait. Het mooiste wat me in deze sfeer kan overkomen is dat een vogel precies in de lichtspot gaat zitten.
Toch mazzel als een vogel precies in een lichtspot gaat zitten (winterbeeld).
Het licht valt in de achtergrond door de bomen (winterbeeld).
Als je het leuk vindt meer blogs van mij te lezen over vogelfotografie, kijk dan ook eens naar de onderstaande:
Hoi Jody, mooi gespeeld met het licht (en donker) bij de vogelhut(ten).
Wat gaaf ook dat je de groene spechten zo mooi hebt kunnen vastleggen.
Vooral de foto van de groene specht die rond de stam aan het kruipen is, vind ik top – prachtig licht 🙂
De diverse foto’s van de kromme boom verraden wel dat je hier in een hut hebt gezeten, haha.
Groetjes,
Wouter
Hoi Jody, weer leuk en treffend geschreven. Maar bovenal echt mooie sfeerplaten. groet Carla