Ik lig in een veld zodat ik de bloemenpracht van Kreta Griekenland kan fotograferen. Voor de vijfde keer probeer ik mijn fotoparapluutje in de grond te prikken zodat ik de orchidee die ik gevonden heb in de schaduw kan zetten. Het onderwerp in de schaduw en vóór- en achtergrond in de zon kan hele mooie effecten geven zoals het ontstaan van zachte pasteltinten. Maar wéér lukt het de wind eronder te kruipen en het papapluutje uit de grond te floepen en een stukje over het veld mee te nemen. Al zwaar geïrriteerd van de vorige vijf keer probeer ik met nóg meer kracht de stok van de paraplu in de grond...

De altijd uitbundige fruitbomenbloei is voor mij één van de fotografische hoogtepunten van de maand april. Op dat moment zijn de meeste bomen nog kaal, zelfs de fruitbomen hebben nog geen blaadjes. Daarom vallen de lichte roze en witte bloesems extra goed op. Zijn de meeste natuurfotografen al een tijdje uit hun winterslaap en hebben zich inmiddels gebogen over sneeuwklok, narcis en bosanemoon of hun lens gericht op flikflooiende vogels, nu is ook de rest van Nederland niet meer te houden en trekt men massaal en in kolonnes te voet, op fiets of e-bike de buitengebieden in. De winter achter...

Voor mij wordt het fotografiejaar vaak afgetrapt met de sneeuwklokjesweelde in Amelisweerd. En telkens probeer ik wéér mijn creativiteit aan te spreken. Origineler en creatiever, maar ik weet niet hoe Veel amateur natuurfotografen, waaronder ikzelf, willen naast het vastleggen van natuur gerelateerde onderwerpen, ook graag dat men ons beeld verrassend en interessant vindt. Daarom zijn de mensen uit onze directe omgeving nogal eens mild in hun oordeel en willen ze ons maar al te graag bevestigen met een reactie die wij graag horen. Echter, vaak is dit tegen ons eigen beter weten in. Toch? Daarom...

Omdat ik door de coronamaatregelen voorlopig toch rond huis zou blijven, heb ik in april eens op een rijtje gezet welke natuurfotografie mogelijkheden de komende maanden in mijn eigen omgeving te vinden zijn. Uiteindelijk kwam uit die brainstorm zo'n grote lijst dat ik deze waarschijnlijk nooit in z'n geheel zou kunnen afwerken. De opsomming varieerde van locaties die ik weer eens wilde bekijken tot onderwerpen die ik tot projectjes bombardeerde. Voor mij werkt zo'n aanpak heel goed om doelen te stellen en mezelf van mijn zitbank af te krijgen. Een fotoserie maken van de klaproos was één van de projectjes...

Diegene die mijn fotografische bewegingen wat intensiever volgt kan weten dat ik gek ben op de kievitsbloem, ook wel Hollandse tulp genoemd. Elk jaar begin april kijk ik reikhalzend uit naar de bloei van deze bloem, die in groten getale voorkomt langs de Overijsselse Vecht, het Zwartewater en op enkele plekken langs de IJssel. Een voorspelde nachtvorst deed mij in de vroege ochtend van 13 april in de auto springen en naar de Noordoostpolder rijden om berijpte tulpen te fotograferen. Ik wist dat door de warme perioden in februari en maart de natuur in ontwikkeling voor lag en dat er al volop...

Op het moment dat de tulpen dit jaar in volle bloei stonden, waren zo ook direct uitgebloeid. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef heeft de warme periode midden april voor een enorme groei- en bloei versnelling gezorgd. Gelukkig komen niet alle velden tegelijk in bloei. Maar de kans was heel groot dat je na de 3de week van april al gekopte banen tulpen in de bloeiende velden zag. Afijn, we moet het er maar mee doen. De landbouw wordt niet stilgelegd voor het korps (amateur)fotografen en selfiemakers. Een mooie avond in de 3de week van april. Ik ben dol op de abstracte inrichting en het lijnenspel...

Dankzij Jan, mijn goede vriend die in Emmeloord woont, weet ik dat in de maand april de Noordoostpolder opgefleurd wordt door vrolijk gekleurde tulpenvelden. Zijn werkgever Countus Accountants en Adviseurs is één van de sponsoren van het Tulpenfestival. Al meerdere jaren achter elkaar probeer ik de tulpenvelden hier te gaan fotograferen. Met Jan heb ik de afgelopen jaren al diverse malen de Tulpenroute gereden om me te oriënteren op de tulpenvelden. Maar elk jaar had ik precies op het hoogtepunt van de bloei iets anders te doen. In april 2016 heb ik samen met Jan wel een voorschot genomen...

Voor het vierde jaar achtereen rij ik speciaal voor de kievitsbloemen naar Zwolle. Kievitsbloemen zijn van oorsprong inheems. Het is een bolgewas, dat zich middels zaden vermeerderd. De zaden verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter. De belangrijkste groeiplaats van wilde kievitsbloemen is langs de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water bij Zwolle. Van oudsher kwam de kievitsbloem voor in gebieden met klei-op-veen en dan vooral de gebieden die 's winters onder water...

Voor mij is Amelisweerd met z'n voorjaarsbloeiers dé aankondiger van het voorjaar. Het hele voorjaar steekt de ene na de andere bloemsoort z'n kopje op. Veelal betreft het stinsenplanten die in bloei komen. Stinsenplanten zijn ingevoerde sierplantensoorten, veelal geplant op landgoederen e.d. Ze kunnen verwilderen.Vanaf februari kun je bijna elke week een bezoek brengen aan Amelisweerd om een andere situatie aan te treffen. Ik kom heel graag in Amelisweerd om te fotograferen, vooral de voorjaarsbloeiers. Vandaar dat ik vorig jaar al het plan opgevat had om te proberen een deel van de voorjaarsbloeiers...

Sneeuwklokjes op de foto zetten, daar zijn in het voorjaar heel wat fotografen mee bezig! Als de winterperiode zo langzaam ten einde komt, kan ik enorm uitkijken naar de eerste bloeiende bloemetjes. Dat zijn sneeuwklokjes, speenkruid, winterakoniet.... Maar sneeuwklokjes, dié zijn mijn favoriet. Waarom? Sneeuwklokjes hebben iets kwetsbaars, triest, sereens, iets koddigs door hun "flapoortjes". Je kunt heel veel emotie uitdrukken in de foto's door de sneeuwklokjes op een bepaalde manier te fotograferen: eenzaamheid, verdriet, tederheid, stoerheid, eendracht. Maar dit allemaal is volstrekt niet...