Ben jij wel eens bewust bezig met het inbrengen van creativiteit in je fotografie? En?... Gaat dit bij jou makkelijk?... Of moet je hier veel moeite voor doen? Of heb je misschien geen idee hoe je jouw creativiteit moet aanspreken? Bijna elke fotograaf die al wat langer bezig is met fotografie loopt tegen een moment aan dat hij of zij graag eens op een andere manier wil gaan fotograferen. Hierbij maakt de één een flitsende doorstart. Maar de ander worstelt enorm bij het zich aanmeten van een andere methode/stijl/techniek, of wat dan ook. Vooral voor hen die worstelen heb ik goed nieuws: creativiteit...

Voordat ik het deurtje van de fotohut heb dichtgetrokken komt al de meest moedige holbewoner checken wat ik  heb achter gelaten. Het is eetbaar! Het duurt niet lang voordat andere holbewoners nieuwsgierig hun kop uit hun hol steken. In een mum van tijd krioelt het van ze en buitelen ze over elkaar heen in een poging ook iets van het lekkers te pakken te krijgen, waarbij ze als piranha's tekeer gaan. En wat altijd gebeurt: het is nooit de moedigste die er uiteindelijk met (het restant van) de buit er vandoor gaat. Vaak is het een kwestie van zoveel mogelijk foto's maken en later maar kijken...

Het is nog donker in het bos. En mistig. Ik ben helemaal alleen en zie de silhouetten van de bomen vóór me omhoog kronkelen. Dansen noemen ze het. Maar als ik er langer naar kijk zie ik hele andere dingen. Bomen reiken met dramatische gebaren omhoog een geluidloze schreeuw slakend. Op een volgend moment zie ik een boom krijsend voorover uitvallen naar... ja, naar wat eigenlijk? Even verderop zie ik een groep bomen met elkaar overleggen. Wat staan ze te bekokstoven? Langzaam wordt het lichter. En ineens wordt het bos lieflijker. Zie ik daar nu werkelijk elfjes tussen de bomen zweven? Of zijn het mistflarden?...

Op lokvoedsel azend achtervolgt een zwerm meeuwen voortdurend onze boot. We hebben ze ook nodig. Want hun aanwezigheid, het rumoer dat ze veroorzaken en het voortdurend duiken naar voedsel trekt zeearenden aan. En hier is het ons eigenlijk om te doen. De zeearenden komen zeker, en ik zie ze fantastische duikvluchten maken voor hun voedsel. Maar het fotograferen van meeuwen vind ik veel leuker en veelzijdiger. Je weet nooit wat er boven je hoofd hangt. Zeearenden als aanleiding Tijdens de fotoreis naar Duitsland en Polen van Nature Talks zijn we in de Oderdelta in de buurt van het Poolse plaatsje...

Met zijn grillige krijtrotsenkust, relatief rustige Oostzee en bodden en grillige schiereilanden en landtongen is Rügen zonder twijfel het mooiste eiland van Duitsland. Omdat hier ook nog eens het mooiste wandelpad van Duitsland loopt, de Hochuferweg, leek het me leuk en interessant er met mijn foto-uitrusting een kijkje te gaan nemen. Hieronder mijn verhaal, inclusief locatie-aanduidingen en fototips. Kraanvogels onderweg naar hun slaapplaats. Gefotografeerd vanuit het uitzichtpunt bij Bobbin. Op het moment dat ik de kraanvogel en zeearend fotoreis in Duitsland en Polen van Nature Talks boek,...

Veel van hetzelfde Als je in Nederland wat vaker vanuit een fotohut hebt gefotografeerd is het niet ondenkbaar dat je inmiddels wat uitgekeken bent op de mogelijkheden die hier geboden worden. Zo is het lastig te spelen met licht en moet je de omstandigheden maar nemen zoals ze op dat moment zijn. Bovendien is de kans erg groot dat je met exact dezelfde foto's thuiskomt als een ieder die in dezelfde hut gezeten heeft doordat er niet veel variatie is toe te passen. Moerasschild, sluitertijd 1/1600, diafragma f2, ISO 250. Speel met licht in de Cinema fotohut van Bence Mate De enigszins beperkte...

'We vinden het gaaf als jij in ons Museum Hoge Woerd in De Meern je foto's exposeert. Maar we zien wel graag dat je in je expositie de link naar de natuur in en rond Utrecht legt. Want daar staan wij voor'. Dit was ongeveer de hoofdboodschap die ik begin dit jaar kreeg van adviseur en programmamaker Astrid van Utrecht Natuurlijk tijdens ons oriënterende gesprek over het organiseren van een foto-expositie. Nu vind ik Utrecht door de drukte en geconcentreerde infrastructuur niet het makkelijkste gebied natuurfotografie te beoefenen. Maar ik nam de handschoen op en zei toe hiervoor te zorgen. Het plan...

Geconcentreerd zit ik naar een groepje exotisch gekleurde bijeneters te kijken die elkaar beurtelings van een tak afjagen om er zelf prinsheerlijk overzicht te kunnen houden. Ik word bijna tureluurs van het drukke gedrag van deze niet zulke hele kleine vogels (circa 28 cm). Voor mijn ogen wordt voortdurend gevochten, gesjanst, eten uitgewisseld, gesekst, gepoetst, gedut en aan- en afgevlogen. Door deze chaos en de snelheid van afwisseling van gebeurtenissen weet ik gewoon niet meer waar ik mijn camera op moet richten, met het gevolg dat ik vaak hele scenes maar half in beeld heb. Daarom voel...

"Kun je tegen vroeg opstaan?", vraagt Eric mij. "Nee! Maar ik kan het als het moet", antwoord ik. "Ga je dan een keer mee naar Arkemheen vogels fotograferen? Ik sta om 5 uur voor de deur". Nou, voor zoiets heb ik graag een slechte nacht over. Gericht fotograferen van iets wat ik uit mezelf niet zo gauw zou doen én op stap met één van de betere en vooral aardige fotografen die ik ken. Leuk! Arkemheen: het weidevogelparadijs Grutto in de mist Arkemheen is een geliefde fotografie locatie voor natuur- en vogelfotografen omdat hier boeren en natuurbeschermers de handen ineen hebben geslagen en de graslanden...

De altijd uitbundige fruitbomenbloei is voor mij één van de fotografische hoogtepunten van de maand april. Op dat moment zijn de meeste bomen nog kaal, zelfs de fruitbomen hebben nog geen blaadjes. Daarom vallen de lichte roze en witte bloesems extra goed op. Zijn de meeste natuurfotografen al een tijdje uit hun winterslaap en hebben zich inmiddels gebogen over sneeuwklok, narcis en bosanemoon of hun lens gericht op flikflooiende vogels, nu is ook de rest van Nederland niet meer te houden en trekt men massaal en in kolonnes te voet, op fiets of e-bike de buitengebieden in. De winter achter...